Dit verhaal vertelt de belevenissen van een hele oude Slak, vele jaren geleden. Op een dag voelt de Slak een kramp in zijn voet. Stilletjesaan komt hij erachter dat de kramp in zijn voet zijn eigen machteloosheid en verdriet is over al wat misloopt in de wereld en gaat op weg. Tijdens zijn avonturen ontmoet hij dieren en mensen met wie hij filosofeert over de zin en de onzin van het leven. Samen met de Slak leren we de rups, de kever, de professor, de heks, de kraai en vele anderen kennen. Ieder van hen heeft zo wel zijn/haar eigen antwoord gevonden op de levensvragen waarmee de Slak worstelt.

"Het verhaal van de Slak" is gebaseerd op het originele verhaal "Op weg naar Bethlehem" van Annegert Fuchshuber uit de jaren '80. We trokken het verhaal open om een breder publiek te bereiken. Zonder expliciete verwijzingen naar het oorspronkelijke kerstverhaal probeerden we wel de essentie van Kerstmis weer te geven. Ook dit verhaal gaat over mens(elijker) zijn/worden.

Het verhaal richt zich tot kinderen, maar spreekt jong en oud aan. Je kan het thuis met het gezin volgen of op school als start van de dag of in (eender welke) godsdienstles of zedenleer. "Het verhaal van de slak" is een initiatief van 2 ouders in hun poging op een leuke en zinvolle manier met hun kinderen samen af te tellen naar Kerstmis.

Volg je de Slak liever via Facebook? Dat kan, ook daar heeft hij een plekje gevonden. Neem zeker een kijkje.

donderdag 11 december 2014

De vlinders

De Slak had alweer lang nagedacht over wat de kraai had gezegd. Hij ging helemaal niet akkoord met de kraai. Wat dacht die wel! De Slak dacht aan het kleine jongetje op de speelplaats. Plotseling merkte hij twee vlinders op. Ze dansten boven hem door de lucht over de kleurige bloemen heen. De ene vlinder was fluogeel, de andere vlinder was felblauw. Ze waren aan het lachen en spelen: de gele vlinder zei tegen de andere: "ik zie, ik zie wat jij niet ziet en het is...roos." "De trui van dat meisje daar?", vroeg de andere vlinder. "Of daar, dat hek? Of die roze roos? Of de voelsprieten van die slak? Of daar! Die diadeem van dat meisje?" De blauwe vlinder noemde alles op wat hij zag en dat roze was. "Het was de diadeem", zei de gele vlinder. "Nu jij!"
De Slak keek naar de twee vlinders en vroeg: "Vlinders, lieve vlinders, mag ik meespelen?"
De vlinders keken naar beneden, merkten de Slak op en streken neer op een bloem, vlakbij de Slak. "Natuurlijk", zeiden ze gelijktijdig. "Het is aan mij", zei de blauwe vlinder.
Hij keek even om zich heen en lachte toen geheimzinnig: "ik zie, ik zie wat jij niet ziet en het is...zacht".
"Zacht??", riep de andere vlinder? "Je moet een kleur noemen!"
"Euh...het is een beetje geel, een beetje groen en een beetje bruin", antwoordde de blauwe vlinder.
De Slak en de fluogele vlinder keken overal. De Slak draaide zijn hoofd en zijn voelsprieten zo goed mogelijk in het rond, zover als hij kon. De vlinder fladderde boven hem rond, dook terug omlaag, vloog om de boom heen en kwam weer terug. "Daar, dat rugzakje! Die bal? Dat haarspeldje? Die T-shirt?", riep hij.
Ook de Slak deed zijn best: "Deze bloem? Dit snoepje? Dit afgevallen blad?".
"Bijna!", riep de vlinder, "bijna, maar het is geen gemakkelijke, hoor!".
De Slak kroop verder. "Au!", riep hij ineens. Hij prikte zich aan een bolster, die zag wat geel, een beetje groen en een beetje bruin. "Au, wat een lelijke stekels!".
"Wat is er?" De gele vlinder kwam ook aangefladderd. "Heb je je pijn gedaan? Wat is dat?". Ze keken allebei naar de bolster die een beetje geel, een beetje groen en een beetje bruin zag, maar die helemaal niet zacht was. Toch niet langs buiten...
"Aha!", riep de blauwe vlinder. "Jullie hebben het gevonden!".
Nog voor de Slak iets kon zeggen, was hij al aan de beurt. "Maar dat is toch niet zacht?", probeerde hij nog.
"Niets is wat het lijkt, Slak", zei de blauwe vlinder nog tegen hem voor ze verder speelden. "Niets is wat het lijkt!"      

- nog 14 dagen tot Kerstmis -
Gepost door op Geen opmerkingen:
Abonneren op: Posts (Atom)