De Slak had héél de nacht buiten gezeten en naar de sterren gekeken. Hij had zich voorgenomen om wat rustiger te zijn en erop te rekenen dat alles wel in orde zou komen. Plotseling kwam het meisje terug naar buiten en riep: "Kijk, mama, mijn slak met het huisje is er nog!" Ze raapte de Slak op en liep ermee naar haar broertje en haar mama en papa. "Kijk, zo’n mooie slak", zei ze, terwijl ze haar handje open deed zodat iedereen de Slak goed kon bekijken. "Die is van mij! Dat wordt mijn vriend! Mag ik ermee gaan slapen?", babbelde ze verder. "Oei, oei", dacht de Slak. "Hoe gaat dit aflopen?" Maar hij vond het wel leuk dat het meisje hem zo mooi vond.
"Doe je jas aan! We vertrekken!", riep de mama van het meisje. Het meisje zette de Slak even neer, deed haar jas aan en nam de Slak op. Samen met haar mama en papa en haar broer liep ze verder, haar handje dichtgekneld zodat de Slak er zeker niet uit kon vallen. Tussen de vingers van het meisje door zag de Slak hoe hij hoog boven de grond zweefde. Eerst wilde hij zich zorgen maken, maar toen bedacht hij zich. Hij nestelde zich in de hand van het kleine meisje en soesde rustig weg, niet wetende waar hij nu weer zou belanden.
"Alles komt wel in orde", dacht hij gerust. "Al zal het anders zijn dan ik dacht."
- nog 5 dagen tot Kerstmis -
