Dit verhaal vertelt de belevenissen van een hele oude Slak, vele jaren geleden. Op een dag voelt de Slak een kramp in zijn voet. Stilletjesaan komt hij erachter dat de kramp in zijn voet zijn eigen machteloosheid en verdriet is over al wat misloopt in de wereld en gaat op weg. Tijdens zijn avonturen ontmoet hij dieren en mensen met wie hij filosofeert over de zin en de onzin van het leven. Samen met de Slak leren we de rups, de kever, de professor, de heks, de kraai en vele anderen kennen. Ieder van hen heeft zo wel zijn/haar eigen antwoord gevonden op de levensvragen waarmee de Slak worstelt.

"Het verhaal van de Slak" is gebaseerd op het originele verhaal "Op weg naar Bethlehem" van Annegert Fuchshuber uit de jaren '80. We trokken het verhaal open om een breder publiek te bereiken. Zonder expliciete verwijzingen naar het oorspronkelijke kerstverhaal probeerden we wel de essentie van Kerstmis weer te geven. Ook dit verhaal gaat over mens(elijker) zijn/worden.

Het verhaal richt zich tot kinderen, maar spreekt jong en oud aan. Je kan het thuis met het gezin volgen of op school als start van de dag of in (eender welke) godsdienstles of zedenleer. "Het verhaal van de slak" is een initiatief van 2 ouders in hun poging op een leuke en zinvolle manier met hun kinderen samen af te tellen naar Kerstmis.

Volg je de Slak liever via Facebook? Dat kan, ook daar heeft hij een plekje gevonden. Neem zeker een kijkje.

zondag 7 december 2014

De kip


De Slak wist nog steeds niet waarheen hij op weg was, maar deze keer vond hij dat niet erg. Het jongetje had hem getroost. De Sak voelde zich wat minder alleen en zelfs een béétje minder oud!? Hij keek rond om te zien waar hij terecht gekomen was. Het bleek een kippenhok te zijn. Enkele kippen pikten aan sappige groene slablaadjes die iemand voor hen neergelegd had. De kippen voelden zich altijd beter dan de andere dieren. Zij waren nuttig voor de mensen. Zij legden eieren. Andere dieren deden niets voor de mensen. Tja, dan moesten ze ook maar niets verwachten van de mensen. Hun leventje hadden ze goed geregeld: zij gaven eieren en in de plaats daarvan kregen zij elke dag eten. En daar moest niemand tussen komen. Toen de Slak de sappige slablaadjes zag, liep het water hem in de mond. Hij wist wel dat de kippen kwaad zouden worden, maar hij waagde het er toch op: “Vind je het goed als ik wat van de sla eet”, vroeg de Slak voorzichtig.
“Jij hoeft geen sla te eten”, antwoordde één van de kippen uit de hoogte. “Jij bent geen nuttig dier.”
“Nee, nuttig ben ik niet”, gaf de Slak bescheiden toe. Hij voelde zich zelfs hoe langer hoe minder nuttig. “Ik daarentegen”, pochte de kip, “ik heb veel groenvoer nodig, want dan worden mijn eieren vitaminerijker.
“Interessant”, antwoordde de Slak beleefd. “En wat gebeurt er met vitaminerijke eieren?”
“Die eten de mensen op. Hoe voedzamer ik eet, hoe gelukkiger de kippen, hoe beter de eieren, hoe tevredener de mensen, hoe voedzamer het eten, hoe gelukkiger de eieren, hoe lekkerder de kippen… Ooo, nu heb ik me vergist!”
“Dat komt ervan als je kletst zonder na te denken”, zei een andere kip een beetje brutaal.
“Nadenken is véél te vermoeiend”, zei de kip. “Dat brengt me helemaal in de war. Ik hou het liever op mijn eieren, mijn kippenhok, mijn sla en de mensen.”
“En ben je dan gelukkig?”, vroeg de Slak.
“Och Slak, jij met al jouw domme vragen! Eet liever wat van mijn sla, dan hou je tenminste je mond!”
“Meer wilde ik ook niet”, zei de Slak tevreden.

- nog 18 dagen tot Kerstmis -
Gepost door op

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Abonneren op: Reacties posten (Atom)