Dit verhaal vertelt de belevenissen van een hele oude Slak, vele jaren geleden. Op een dag voelt de Slak een kramp in zijn voet. Stilletjesaan komt hij erachter dat de kramp in zijn voet zijn eigen machteloosheid en verdriet is over al wat misloopt in de wereld en gaat op weg. Tijdens zijn avonturen ontmoet hij dieren en mensen met wie hij filosofeert over de zin en de onzin van het leven. Samen met de Slak leren we de rups, de kever, de professor, de heks, de kraai en vele anderen kennen. Ieder van hen heeft zo wel zijn/haar eigen antwoord gevonden op de levensvragen waarmee de Slak worstelt.

"Het verhaal van de Slak" is gebaseerd op het originele verhaal "Op weg naar Bethlehem" van Annegert Fuchshuber uit de jaren '80. We trokken het verhaal open om een breder publiek te bereiken. Zonder expliciete verwijzingen naar het oorspronkelijke kerstverhaal probeerden we wel de essentie van Kerstmis weer te geven. Ook dit verhaal gaat over mens(elijker) zijn/worden.

Het verhaal richt zich tot kinderen, maar spreekt jong en oud aan. Je kan het thuis met het gezin volgen of op school als start van de dag of in (eender welke) godsdienstles of zedenleer. "Het verhaal van de slak" is een initiatief van 2 ouders in hun poging op een leuke en zinvolle manier met hun kinderen samen af te tellen naar Kerstmis.

Volg je de Slak liever via Facebook? Dat kan, ook daar heeft hij een plekje gevonden. Neem zeker een kijkje.

maandag 1 december 2014

De kever


De kever zag de slak al van ver aankomen. Hij waagde zich net uit de schaduw om nog wat van de laatste avondzon te genieten. Nou ja, genieten. Dat was misschien een groot woord. De kever was zelden of nooit goed gezind. Net als de slak was ook hij een heel oud dier en had hij veel van de wereld gezien. “De wereld is om zeep”, bromde hij steeds. De andere dieren hielden zich meestal ver weg van de kever. Een vrolijk gezelschap had je immers niet aan hem. Peinzend keek hij naar de slak die langzaam kwam aangekropen. Wat zag die eruit: de vele rimpeltjes waren dieper dan anders en zijn ogen stonden wat…ja…het was moeilijk te zeggen, wat moedeloos. Zo had de kever de slak nog nooit gezien. “Goeieavond, beste slak!”, zei de kever. Zo opgewekt had hij nog nooit gesproken. Maar deze keer merkte de slak het niet op. “Waar gaan we zo laat nog naartoe?”. De slak keek op en zag de kever zitten die zijn best deed om zo vriendelijk mogelijk te zijn. “Ach beste kever”, antwoordde de slak, “als ik dat maar eens wist! Ik voel me zo alleen, zo oud, zo verdrietig, zo…tja…hoe zal ik het zeggen? Zo moedeloos! En zelfs ik weet niet waarom.” De kever keek nog eens goed naar de slak. Hij zag er inderdaad 10 jaar ouder uit. Hoe kon hij de slak troosten? Daar was hij niet goed in. Hij besloot een poging te wagen. “Beste slak, jij hebt last van het leven: het leven dat slecht en onrechtvaardig is. Sommige dieren krijgen altijd alles en anderen worden ziek en gaan dood en daar, mijn goede vriend, daar kunnen wij niets aan doen! Kom, kruip maar mee onder mijn blad en wacht hier de ochtend af.” De slak kroop in zijn huis onder het blad van de kever en woelde zichzelf in slaap.

-          nog 24 dagen tot Kerstmis  -
Gepost door op

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Abonneren op: Reacties posten (Atom)