Dit verhaal vertelt de belevenissen van een hele oude Slak, vele jaren geleden. Op een dag voelt de Slak een kramp in zijn voet. Stilletjesaan komt hij erachter dat de kramp in zijn voet zijn eigen machteloosheid en verdriet is over al wat misloopt in de wereld en gaat op weg. Tijdens zijn avonturen ontmoet hij dieren en mensen met wie hij filosofeert over de zin en de onzin van het leven. Samen met de Slak leren we de rups, de kever, de professor, de heks, de kraai en vele anderen kennen. Ieder van hen heeft zo wel zijn/haar eigen antwoord gevonden op de levensvragen waarmee de Slak worstelt.

"Het verhaal van de Slak" is gebaseerd op het originele verhaal "Op weg naar Bethlehem" van Annegert Fuchshuber uit de jaren '80. We trokken het verhaal open om een breder publiek te bereiken. Zonder expliciete verwijzingen naar het oorspronkelijke kerstverhaal probeerden we wel de essentie van Kerstmis weer te geven. Ook dit verhaal gaat over mens(elijker) zijn/worden.

Het verhaal richt zich tot kinderen, maar spreekt jong en oud aan. Je kan het thuis met het gezin volgen of op school als start van de dag of in (eender welke) godsdienstles of zedenleer. "Het verhaal van de slak" is een initiatief van 2 ouders in hun poging op een leuke en zinvolle manier met hun kinderen samen af te tellen naar Kerstmis.

Volg je de Slak liever via Facebook? Dat kan, ook daar heeft hij een plekje gevonden. Neem zeker een kijkje.

zondag 14 december 2014

De nar

Elke dag leerde de Slak nog dingen bij. Onvoorstelbaar vond hij het. On - voor - stel - baar en ook wel on - voor - spel -baar. "Net een beetje zoals het leven zelf", dacht hij. De spin deed dat goed, vond de Slak en hij keek alvast eens goed rond of hij soms niemand helpen kon. Zo kwam de Slak op die dag een mens tegen. Hij lag in het gras gelukzalig te lachen naar de zon. Hij had een bijzonder, bontgekleurd pak aan en zag eruit als een grote vlinder in de zon.

"Waarom lach je", vroeg de Slak.
"Omdat ik alles zo grappig vind", giechelde de man.
"Aha", zei de Slak die er eigenlijk niet veel van begreep.
"Tja", zei de nar. "Ik kan er niks aan doen. Ik vind ook jou grappig met je huisje op je rug en je voelsprieten en je stoffige neus. Hahaha!!"
De Slak keek hem verontwaardigd aan. "Zeg, gaat het zo’n beetje", vroeg hij. De Slak vond het maar niks dat de nar moest lachen met zijn huisje en zijn stoffige neus. Hij had dan ook een heel eind over een zandpad moeten kruipen.
"Vreemd, hoor, mensen die lachen met de miserie van anderen", zei de Slak.
"Zo bedoel ik het niet", zei de nar snel. "Lachen is gezond. Ik maak andere mensen aan het lachen. Dat is mijn beroep. Als je kan lachen, ben je gelukkiger."
"Dat is interessant", zei de Slak.
"Ik lach andere mensen niet uit hoor", legde de nar verder uit. "Ik help ze wel om vrolijker te zijn!"
"Helpen", vroeg de Slak verbaasd.
"Ah ja", zei de nar. "Eigenlijk moet je éérst met jezelf durven lachen. Wat vind jij grappig aan jezelf, Slak?”
De Slak dacht even na en zei toen: "Soms vind ik de weg niet meer terug naar de voordeur van mijn huisje. Dan draai ik wat rond en rond en rond zonder de weg te vinden in mijn eigen huisje…".
De nar moest lachen, de Slak ook. De nar liet vervolgens aan de Slak zien welke gekke vormen de wolken hadden. Een sneeuwman met een dikke neus, een walvis met roze lippenstift en een konijn met een hoed. Ze zagen ook nog hoe de bijen tikkertje speelden op de kleurige bloemen en hoe de vogels dansten in de lucht. "Die maken zich geen zorgen over de dag van morgen", rijmde de nar. "Ze zijn blij met wat de dag hen vandaag brengt en de dag van morgen zorgt wel weer voor zichzelf. Ze plukken de dag!"
"De nar heeft gelijk", dacht de Slak en de zorgen vielen een beetje van hem af.  Het was alsof het leven of iets of ... ook wel voor hem zou zorgen.

- nog 11 dagen tot Kerstmis -
Gepost door op

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Abonneren op: Reacties posten (Atom)