Het regende. Eerst was het slechts een fijne, zachte motregen. De Slak rekte zich eens lekker uit en liet het regenwater in zijn huid trekken. Dagenlang had hij ernaar verlangd het stof kwijt te raken. Hij wilde wel zingen van plezier, maar helaas kunnen slakken niet zo goed zingen.
Later werd de regen heviger. De straten veranderden in een rivier en er was geen doorkomen meer aan. De Slak zocht een veiliger plekje op, wat hoger aan de kant van de weg. Hij trok zich in zijn huisje terug in de holte van een boom en besloot wat te gaan slapen tot de regen zou stoppen.
Pas veel later waagde hij zich buiten. Althans, dat probeerde hij..., maar tot zijn verbazing zag hij een spin in het midden van haar web dat ze net in de holte van de boom had gemaakt.
"Goedemorgen!", zei de spin vrolijk, "goed geslapen?".
"Euh ja", zei de Slak, "maar ik kan er niet uit!?"
"Ah nee!", riep de spin, "speciaal voor jou maakte ik mijn web in de holte van deze boom zodat niemand jou iets kon doen!"
"Euh, dat is vriendelijk", antwoordde de Slak die niet zo goed begreep waarom dat nu nodig was, maar hij vond die bezorgde spin wel lief.
"Vriendelijk!?", riep de spin, "dat is niet alleen vriendelijk, dat is bijzonder heldhaftig van mij!"
"Ja, ja...dat is waar", antwoordde de Slak snel, "mag ik er nu uit alsjeblieft?"
"Maar natuurlijk, beste Slak", zei de spin beleefd en ze maakte, speciaal voor de Slak, een gaatje in haar web. Net groot genoeg voor de Slak.
"Waar ga jij eigenlijk naartoe?", vroeg ze toen.
"Dat weet ik niet", antwoordde de Slak en hij vertelde ook aan de spin over al zijn avonturen en gesprekken met de kever, de kraai, de vlinders, de heks, het jongetje, de professor en zovele anderen.
"Aha", zei de spin, "jij bent op zoek naar de zin van het leven!"
"Ja, ja, misschien wel", antwoordde de Slak. Wat een zware woorden: de zin van het leven. "Heb jij die al gevonden, spin? De zin van het leven? Weet jij waarom je wilt leven?"
"Zéker", antwoordde de spin vastberaden. "Dat weet ik en daar heb ik nooit achter moeten zoeken, hoor!, lachte ze. "Ik heb het geleerd van mijn moeder en zij van haar moeder en zij van haar moeder en zij van haar...ach, ga zo nog maar een tijdje verder..."
De Slak werd nu toch nieuwsgierig: "en...wat is dat dan volgens jou!?"
"Het is niet moeilijk, Slak, je kijkt rond en je doet wat je moet doen. Ik zag jou zoeken naar een warme en droge plek. Jij had duidelijk nood aan rust en dankzij mijn web heeft niemand jou gestoord in je slaap, geen eekhoorn, geen egel, geen mug, zelfs geen kleine vlieg."
Dat was wel waar. De Slak had nog nooit zo lekker geslapen, net of zijn eigen mama zorgde voor hem. Eigenlijk was dat wel ontzettend lief van de spin om zo, ongevraagd dan nog, te zorgen voor hem.
"En als iedereen dat zou doen, hé Slak, dan zouden we al heel wat beter af zijn met z'n allen!", besloot de spin.
"Je hebt gelijk", antwoordde de Slak die er niet bij kon hoeveel een oude slak als hij nog elke dag bijleerde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten